Langt síðan síðast og er ástæðan fyrir því að ég er of dugleg í öðru. Nú er komin hins vegar tími til að láta vita af mér aftur og hér kemur smá pistill.

Í söngnum er nóg að gera, ég er búin að vera á fullu að vinna að tónleikum sem ég mun standa fyrir í ágúst 2009. í nægu er að snúast því ég hef komist að því að það er ekki auðvelt að setja saman prógramm fyrir tónleika og sem betur fer á ég nú góða að sem ég get sótt aðstoð til í þeim efnum. Er þó komin með um 30 mínútur af prógramminu og ætla ég að flytja Kindertotenlieder eftir Malher. Þetta er einstaklega fallegur ljóðabálkur og krefst mikillar alúðar í flutningi. Er búin að vera vinna þessi ljóð í sumar og núna í haust en vantar nauðsynlega að ákveða prógramm fyrir seinni part tónleikanna. Er einnig búin að vera á fullu í söngnámi og röddin að stækka og blómstra. S.s. allt að gera sig í þeim efnum.

Kórinn minn Vox academica byrjaði á fullu í september og erum við að fara að flytja Carminu Burana, með 55 manna hljómsveit, flottum einsöngvurum og náttúrulega flottasta kórnum.  

Tónleikarnir verða í Grafarvogskirkju 22. nóvember kl. 20.00  og hægt nálgast miða og upplýsingar um miðaverð á http://www.voxacademica.net

Einnig ætla ég að skella mér norður að syngja Carminu með óperukórnum og fleirum í Varmahlíð. Upplýsingar um þetta ætti að vera hægt að finna http://www.operukorinn.is/wordpress/

Að öðru þá líður tíminn afskaplega hratt og er það nú líklegast af því ég hef mikið að gera. Ástríður dóttir mín blómstrar og er alltaf glöð og ánægð. Hún byrjaði í öðrum bekk og svo eru hún í nokkrum aukagreinum eins og tónlistarskóla, kór, fótbolta hjá KR og í fimleikum. Þetta gerir það að verkum að maður lendir nokkuð mikið í að keyra sækja og senda.  En maður kvartar ekki yfir þessu heldur þakkar fyrir heilbrygði og heilsu barnsins síns. 

Tíðin er þó ekki sú besta núna og yngra fólk þjóðarinnar á barmi gjaldþrots sem gerir það að verkum að margir munu þurfa aðstoð svo þeir þurfi ekki að missa aleiguna sína, steypuna sem þeir settu sig í skuldir yfir. Ég er víst ein af þeim sem keypti bíl með myntkörfuláni, og svo er ég með íbúðarlán sem óvart hækkaði um rúmlega 3 milljónir frá tökudegi. Það mun aldrei lækka aftur en myntkarfan gæti reddast um leið og krónan fer á flot.. Spurningin er samt þessi, viljum við krónu? Getum við hengt krónuna við annan gjaldmiðil svo hún dangli ekki alltaf bara einhversstaðar og 300.000 hræður á stórri eyju vita aldrei í hvorn fótinn þeir eigi að stíga og hverjum sé treystandi. Því þeir sem sögðu að þetta myndi aldrei verða svona eins og það er í dag, eru enn við völd og segja að þetta verði erfitt en lagist. Jæja nú er ég búin að kvarta aðeins, sem er ekki nógu gott því að öllu jöfnu er ég mjög glöð og ánægð manneskja. 

Að lokum þessarar færslu þá verð ég að minna alla þá á sem kíkja hér á og lesa yfir að vera góðir við náungann og sýna vinum og vandamönnum, alúð og umhyggju...

Það er búið að vera brjálað að gera hjá mér. Var að syngja Verdi Requiem um helgina fyrir troðfullri Hallgrímskirkju. Þetta var geggjuð og magnþrungin upplifun. Rúv tók upp tónleikana og ég skal láta vita þegar á að flytja þá í útvarpinu.  Einsöngvararnir voru æðislegir, hljómsveit frábær og við Voxið geggjuð. Þetta er náttúrulega bara mitt mat, en þeir sem hafa talað við mig eftir tónleika eru á sama máli. 

Að öðru söngtengdu þá er ég að fara að taka mér nokkuð góðan tíma í að þjálfa mína rödd, mikið af söngtímum, mastersklössum og sjálfsnámi framundan. Stefni á að vinna að Bach kantötu með Kára organista. Stefni líka að því að bjóða fram söng minn í Neskirkju. Vera dugleg að æfa mig og fá þjálfun. Verð eitthvað á vappinu erlendis, fer til Danmerkur og svo á ráðstefnu í San Diego CA. Þannig að það er í nægu að snúast.

Af fjölskyldulífinu er það að frétta að dóttirin dafnar rosalega vel, hún blómstrar í því sem hún gerir. Alltaf á útopnu í að hreyfa sig, syngur eins og engill í kórnum sínum og spilar eins og herforingi á blokkflautuna sína auk þess sem hún stefnir hátt sem tónskáld. Hún hefur verið dugleg að setjast við píanóið og búa til lög og texta, auk þess að grípa í blokkflautuna til að fá fjölbreytnina. Ég vona bara að þetta þróist áfram og að hún njóti þess rosalega að halda áfram tónlistarnáminu.

Ég læt þetta duga í bili..

Loksins er langþráður dagur runninn upp í lífi dóttur minnar. Hún er í dag 6 ára og er að springa úr spenningi yfir afmælisboðinu seinni partinn.  Hún er nokkuð lík  mömmu sinni að þessu leiti. Þannig að stelpurnar í bekknum munu mæta í afmæli í dag eftir skóla svo það verður örugglega mikið fjör og gaman.

Verð að segja frá laugardeginum 15. desember. Dagurinn byrjaði á afmælisboði dóttir minnar fyrir ættingja og vini, síðan var ég svo heppin að Valli frændi bauð mér og mömmu á tónleika Karlakórs Reykjavíkur í Hallgrímskirkju og vorum við mætt þangað klukkan 16:15, mjög tímanlega til að fá góð sæti. Tónleikarnir voru í alla staði frábærir, einsöngvarar úr röðum kórfélaga voru mjög fínir og þessi stund í alla staði mjög hátíðleg. Eftir tónleikana fór ég svo á jólahlaðborð með vinnufélögum sem haldið var í Iðusölum, Lækjargötu. Kvöldið var í alla staði frábært, maturinn æðislegur og nóg af honum, við í starfmannafélaginu fengum Davíð Ólafsson Bassa og Stefán Helga Stefánsson tenór til að skemmta og er bara eitt orð til um þá, FRÁBÆRIR. Enda líka held ég að allir hafi skemmt sér konunglega og er enn verið að tala um velheppnað jólahlaðborð. Síðar um kvöldið fórum við nokkur að dansa á Thorvaldsen og vorum við það heppinn að eiga dansgólfið í nokkurn tíma, þannig að mikið var dansað. Að lokum fór ég svo heim, ánægð og glöð eftir vel heppnað kvöld.

Að öðru, þá er ég búin að kaupa allar jólagjafirnar nema fyrir mömmu, ég lendi alltaf í vandræðum með hana og veit aldrei hvað ég á að kaupa. Svo er ég með ættingja erlendis sem lenda í því þetta árið að fá gjafirnar milli jóla og nýárs. Ég bara skil ekki hvað varð af desember! Tíminn hvarf og allt í einu eru komin jól og nokkurn veginn allt eftir. Það eru þó bara 3 dagar þangað til við förum til Noregs og ég hlakka svo til að komast að hitta bróður minn og hans fjölskyldu. Það er ekki eins mikið stress þar og hér fyrir jólin. Næstu dagar hér fara þó í það að vinna, pakka inn jólagjöfum, keyra út pakka til þeirra sem verða hér, pakka til ferðalagsins, þrífa íbúðina og reyna svo á fimmtudagskvöldinu að hitta Möggu í súpu á Asíu. Ef ég næ þessu öllu þá er ég ánægð. 

Hvernig finnst ykkur veðrið hafa verið uppá síðkastið. Ég er að verða brjáluð sérstaklega þar sem handklæðin mín duga varla til að stöðva vatnsstrauminn sem bullar inn um rúðurnar. Sérstaklega þá á einum stað og síðustu nætur hef ég þurft að skipta um handklæði á sirka 3 tíma fresti og þau eru rennandi blaut. Ég hef bara aldrei lent í öðru eins veseni. 

Þar sem ég held að þetta verði síðasta bloggfærsa fyrir jól, þá óska ég ykkur öllum gleðilegra jóla. 

Ég fékk símtal frá einum minna eldri og betri vina í gærkveldi. Hann var á leið til Köben í afslöppun eftir mikla vinnutörn. Hann tjáði mér það að hann og konan væru að fjölga mannkyninu. Rosalega varð ég glöð að heyra þetta, sérstaklega þegar tímarnir hafa verið svolítið erfiðir. Þannig að búist er við yndislegu vori.

Að öðru, þá er ég búin að vera að vinna svo mikið að á aðfangadag verð ég að öllum líkindum eins og VR auglýsingarnar, sofandi ofan í jólagrautnum. Kannski verður það ekki svo slæmt en eins og staðan er núna þá hef ég unnið frá morgni til kvölds alla þessa viku auk helganna. Þó að vinnan sé mikil þá er náttúrulega líka mikið að gera í söngnum þessar vikur. Þessa viku voru 3 kóræfingar, mánudag, þriðjudag og miðvikudag. Verst var þó að ég er búin að vera jafnt og þétt að missa röddina, þannig að á endanum hringdi ég í Einar Thor. lækni og fékk tíma. Svo staðan núna er sú að ég er að fara í steragufu nr. 3 á eftir, auk þess sem ég er komin á rótsterk fúkkalyf og það "besta" var að hann sprautaði í tungurótina deyfilyfi svo ég næði afslöppun. Þetta hafði víst eitthvað að gera með álagið síðustu vikurnar. Nóg um þetta, ég er á batavegi, röddin að koma aftur og ég get sungið alla helgina. Þarf nefnilega helst að vera á 2 æfingum á sama tíma, æfingabúðir settar á sama tíma hjá kórunum sem ég syng með. Þá er bara að skipta jafnt á milli.

Munið svo að mæta 30. nóvember í Langholtskirkju að hlusta á Vox academica flytja Gloriu e. Poulenc og Jólakantötu e. Honegger, 50 manna hljómsveit og 2 ungum einsöngvurum, Bylgju Dís Gunnarsdóttur sópran og Benedikt Ingólfssyni Barítón. Þið fáið þá líka að heyra Hallelúja kórinn úr Messías og eitthvað fleira.

Hlakka til að sjá ykkur.

Í kvöld er síðan aðalfundur ArcÍs sem er notendafélag um ESRI hugbúnað. Það verður örugglega gaman og kannski sérstaklega þar sem ég loksins hef nægilega ástæðu til að draga mig út úr stjórn og hætta sem formaður. Ég er búin að vera lengi formaður og þetta hefur verið rosalega gaman en nú er komin tími á að nýir félagar taki völdin og geri betur.

Annað er svo sem lítið í fréttum, lífið gengur sinn vanagang og ég er farin að hlakka til jólanna.

Óska öllum góðrar helgar

Við kveðjum í hinsta sinn með miklum söknuði hann afa okkar, vel vitandi að hann er komin á góðan stað. Okkur langar að minnast tíma okkar á Hagamelnum og þeirra frábæru stunda sem við áttum þar með afa og ömmu. Hagamelurinn var okkar annað heimili og þar fengum við oft að gista. Þá sá afi um að viðhalda barnatrúnni og fór með faðirvorið með okkur þegar kominn var háttatími. Hann var líka duglegur að stunda sundið og við fengum oft að fljóta með. Afi þekkti alla á leiðinni út í Vesturbæjarlaug og við munum vel hvað við vorum stolt þegar hann kynnti okkur fyrir fólkinu og sagðist vera svo ríkur að eiga okkur. Það var fátt sem haggaði afa og hann tók flestu með stóískri ró. Einu sinni sem oftar fengum við að fara með afa á tónleika. Hann var að fara að syngja í óperunni Ótelló í Háskólabíó, uppáklæddur í kjól og hvítt. Á leiðinni út í bíó var keyrt inn í hliðina á volvónum. Afi steig út úr bílnum alveg pollrólegur. Hann sagði mönnunum að hann væri smá tímabundinn, væri að fara að syngja og þetta yrði bara leyst seinna. Stuttu síðar var afi mættur á réttum tíma og tróð upp án þess að láta nokkuð á sig fá. Svo blikkaði hann til okkar í miðju klappi, en það gerði hann oft. Ein jólin var mamma með ákveðið þema í gangi heima hjá okkur og allt var skreytt í rauðu, grænu og könglum. Þá fórum við bara til ömmu og afa og skreyttum tréð hjá þeim. Þar voru jólakúlurnar marglitar og af ýmsum gerðum. Á jóladag fórum við alltaf með afa niður í Útvarp á jólaball. Það fannst okkur frábært og eftir ballið sá afi um að útdeila “slikkeríi” og jólaeplum til allra krakkanna. Afi var ekki mjög handlaginn en hann var hins vegar einstaklega góður í að pakka fyrir ferðalög. Einu sinni vorum við að fara austur í bústað í Laugardalnum og afi var búinn að troða svo miklu í skottið að bílinn tók niðri í fyrstu beygju. Þá var snúið við, létt aðeins á farminum og farnar tvær ferðir. Minningarnar eru margar og góðar og þegar við byrjuðum að rifja upp æsku okkar í sameiningu komu endalaust fleiri upp í hugann og við fylltumst gleði og þakklæti. Hann var afi okkar og lét okkur aldrei gleyma hversu vænt honum þótti um barnabörnin sín. Elsku afi, við þökkum þér og ömmu samfylgdina. Við erum rík að hafa átt ykkur.

Þóra og Mummi